Iran
Door: Karen
Blijf op de hoogte en volg Karen
06 Februari 2020 | Iran, Kashan
Na ontzettend veel onderzoek, frustratie en twijfel is dan eindelijk de knoop doorgehakt en stap ik middenin de nacht op het vliegtuig naar mijn volgende bestemming: Teheran. Het aanvragen van een visum on arrival duurt lang, maar is niet zo chaotisch als ik van tevoren had gelezen. De vele documenten, de agressieve vragen en van het kastje naar de muur gestuurd worden blijven uit. Evenals, helaas, een paspoortstempel; ik krijg alleen een verwijderbaar visum. Dit alles geeft mij direct het gevoel dat ze momenteel allang blij zijn dat er toeristen zijn, en het ons niet al te lastig willen maken. Dat de toeristen uitblijven is aan het vliegveld ook goed te zien, het is uitgestorven. Behalve het twintigtal mensen uit mijn vlucht is er niemand. Gelukkig staat er op de parkeerplaats wel een taxi die mij naar mijn hotel kan brengen. Deze rit begint goed, ondanks dat de beste man amper Engels spreekt hebben we een geanimeerd gesprek en swingen we over de weg op de Iraanse muziek die uit zijn speakers schalt. Teheran is nog een goed half uur rijden, en dan moeten we de stad nog door. Het lijkt wel of alle 10 miljoen inwoners tegelijk over dezelfde weg moeten rijden, dus we staan continu in de file. Lange tijd houdt de chauffeur de route aan die ik op maps.me heb uitgestippeld, maar op een gegeven moment mist hij een afslag. En dan nog een, en nog een, en nog een… En stapt vervolgens uit om er een Engels sprekende man bij te halen. Het blijkt dat hij me naar een ander hotel wil brengen, en ik moet flink op mijn strepen staan om naar het door mij geboekte hotel te gaan. Uiteindelijk stapt hij in en draait weer om. Als we bij de eerste gemiste afslag komen, een groot kruispunt, stapt hij weer uit, trekt mijn tas uit de auto en loopt er mee weg. Ik kan niets anders doen dan door het verkeer heen achter hem aan rennen. Hij legt mijn spullen in een andere taxi, zegt dat deze man mij wel naar mijn eindpunt brengt en dat ik nog een miljoen extra riales moet betalen. Daar ben ik het niet mee eens. Ik had al het idee dat de prijs die ik oorspronkelijk had betaald te veel was, ik ga niet nóg meer betalen. Een luide discussie volgt en steeds meer mannen komen om ons heen staan. In principe had ik, als ik dit verhaal van tevoren had gehoord en rationeel had kunnen nadenken, gezegd “gewoon betalen". Ik ben net aangekomen in een land wat ik niet ken, in een cultuur die mij vreemd is, omringd door een groep mannen en al klinkt een miljoen riales veel, het is maar €6 voor een nog af te leggen afstand van meer dan 5 kilometer. Maargoed, ik sta er nou eenmaal niet om bekend dat ik rationeel kan nadenken als ik boos ben. Uiteindelijk staan de chauffeur en ik tegen elkaar te schreeuwen, de andere mannen vinden het prachtig. Bijzonder genoeg, lijken ze mijn kant te kiezen. Uiteindelijk ben ik er klaar mee en besluit ik mijn tas uit de auto te trekken, ik ga wel lopen. Liever vijf kilometer met mijn tassen sjouwen dan opgelicht worden. En dat gaat de mannen veel te ver. Ze steken hun handen op, en vragen of ik asjeblieft wil gaan zitten. De tweede chauffeur brengt me wel, geen extra geld. Ik krijg knipogen en duimpjes omhoog van de andere mannen, en dan wordt ik alsnog naar mijn hotel gebracht. Hoe verschillend de cultuur ook, taxichauffeurs zijn overal in de wereld hetzelfde.
Door de lange rit heb ik een goed overzicht gekregen van Teheran, en zo direct al kunnen inzien dat dit niet mijn stad is. Dus stap ik de volgende ochtend vroeg op de bus naar Kashan. Deze stad voelt dorps aan naast het enorme Teheran. De hoofdweg is druk, maar direct daarnaast kom ik in een wirwar van steegjes terecht. De muren zijn van klei gemaakt, en het voelt precies zoals ik me het oude Perzië had voorgesteld. Ik word hartelijk ontvangen in het hostel en de receptionist vertelt me dat ik de eerste Europeaan in een maand ben in deze stad. In Teheran was het mij op een korte wandeling ook al opgevallen dat iedereen verrast op mij reageerde, en dat (behalve de taxi-chauffeur) ik overal warm werd onthaald. Een paar sporadische Chinezen zijn er nog wel, maar ze zijn zó blij om weer westerlingen te zien. Dit merk ik ook weer als ik in Kashan de straat op ga. Iedereen kijkt me nieuwsgierig aan, heet me welkom en vraagt waar ik vandaan kom. Gelukkig zien ze allemaal meteen dat ik Europees ben (ze denken allemaal Duits), en niet Amerikaans. Het is onwerkelijk hoe veilig ik me voel op straat, behalve dat de bevolking dus ontzettend aardig is, zie ik ook eigenlijk geen politie of militairen op straat. In Teheran heb ik één groepje politie gezien, in Kashan geen een. Alleen een handhaver, die mij aanspreekt omdat hij graag met mij op de foto wil. Het strookt absoluut niet met de informatie die wij in het westen krijgen over Iran, en ik begrijp werkelijk niets van het negatieve reisadvies. In geen van de landen waar ik de afgelopen jaren ben geweest heb ik me zo veilig en welkom gevoeld als hier. Sterker nog, ik heb me in Amsterdam wel eens onveiliger gevoeld.
Kashan is klein, maar herbergt wel een aantal parels. Direct naast mijn hotel ligt de Bozorg Moskee, een groot complex wat gratis te bezoeken is. Het is vrij simpel, gemaakt van klei en niet al te veel versieringen, maar wel imposant groot. Aangezien het een religieus gebouw is, voldoet mijn hoofddoek niet en moet ik een soort cape om, met gaten voor mijn armen en een elastiek om het ding op mijn hoofd te houden. Ik ben echter een stuk langer dan de Iraanse vrouwen, en deze cape is veel te klein. Iedere keer als ik mijn armen naar beneden doe, trek ik de cape inclusief mijn hoofddoek, van mijn hoofd af. Ik loop dus een beetje ongemakkelijk als een debiel met mijn armen in de lucht door de moskee heen. Gelukkig zijn er toch geen toeristen, dus niemand die me ziet.
Vanuit de moskee loop ik door het gekleide doolhof naar het gedeelte met historische huizen. Als eerste bezoek ik het badhuis. Dit gebouw, onder de grond om de temperatuur constant te houden, is een aaneenschakeling van mooi versierde kamers. Het is niet meer in gebruik, maar goed onderhouden voor bezoekers. Vooral de belangrijkste hammam is prachtig versierd met blauw mozaïek, maar ook de kleinere baden zijn voorzien van rijk schilder- en tegelwerk. Heerlijk om rond te dwalen. Naast het badhuis ligt het Tabatabaee huis, de 19e eeuwse villa van een rijke koopman. Het huis is gigantisch, maar eerlijk gezegd vind ik de kamers niet zo interessant. Er staat geen meubilair meer, en het wordt nu gebruikt als expositie ruimte voor fotografie. De binnenplaatsen, hallen en balkons echter, zijn wel heel mooi. Vooral de spiegelhal, die uitkijkt over de binnenplaats en fontein, is het bezoek waard. Twee verdiepingen hoog, met een mozaïek van spiegeltjes in rijk versierde witte wand die mij meer aan India doet denken dan aan Iran. Ook hier loop ik een tijdje rond, totdat het donker (en koud) wordt. Terug naar het hotel om te eten en een plan voor de volgende dag te maken. Net als alle huizen hier heeft dit hotel een mooie binnenplaats, en ondanks de kou (overdag is het rond de 10 graden, maar ’s nachts zakt het tot onder het vriespunt), besluit ik toch buiten te gaan zitten. En zo heb ik onder de sterrenhemel uitzicht over de koepel van de Bozorg moskee als het gezang van het avondgebed begint. De magie van 1001 nacht overspoelt mij, wat ben ik gelukkig dat ik toch naar Iran ben afgereisd.
Door de lange rit heb ik een goed overzicht gekregen van Teheran, en zo direct al kunnen inzien dat dit niet mijn stad is. Dus stap ik de volgende ochtend vroeg op de bus naar Kashan. Deze stad voelt dorps aan naast het enorme Teheran. De hoofdweg is druk, maar direct daarnaast kom ik in een wirwar van steegjes terecht. De muren zijn van klei gemaakt, en het voelt precies zoals ik me het oude Perzië had voorgesteld. Ik word hartelijk ontvangen in het hostel en de receptionist vertelt me dat ik de eerste Europeaan in een maand ben in deze stad. In Teheran was het mij op een korte wandeling ook al opgevallen dat iedereen verrast op mij reageerde, en dat (behalve de taxi-chauffeur) ik overal warm werd onthaald. Een paar sporadische Chinezen zijn er nog wel, maar ze zijn zó blij om weer westerlingen te zien. Dit merk ik ook weer als ik in Kashan de straat op ga. Iedereen kijkt me nieuwsgierig aan, heet me welkom en vraagt waar ik vandaan kom. Gelukkig zien ze allemaal meteen dat ik Europees ben (ze denken allemaal Duits), en niet Amerikaans. Het is onwerkelijk hoe veilig ik me voel op straat, behalve dat de bevolking dus ontzettend aardig is, zie ik ook eigenlijk geen politie of militairen op straat. In Teheran heb ik één groepje politie gezien, in Kashan geen een. Alleen een handhaver, die mij aanspreekt omdat hij graag met mij op de foto wil. Het strookt absoluut niet met de informatie die wij in het westen krijgen over Iran, en ik begrijp werkelijk niets van het negatieve reisadvies. In geen van de landen waar ik de afgelopen jaren ben geweest heb ik me zo veilig en welkom gevoeld als hier. Sterker nog, ik heb me in Amsterdam wel eens onveiliger gevoeld.
Kashan is klein, maar herbergt wel een aantal parels. Direct naast mijn hotel ligt de Bozorg Moskee, een groot complex wat gratis te bezoeken is. Het is vrij simpel, gemaakt van klei en niet al te veel versieringen, maar wel imposant groot. Aangezien het een religieus gebouw is, voldoet mijn hoofddoek niet en moet ik een soort cape om, met gaten voor mijn armen en een elastiek om het ding op mijn hoofd te houden. Ik ben echter een stuk langer dan de Iraanse vrouwen, en deze cape is veel te klein. Iedere keer als ik mijn armen naar beneden doe, trek ik de cape inclusief mijn hoofddoek, van mijn hoofd af. Ik loop dus een beetje ongemakkelijk als een debiel met mijn armen in de lucht door de moskee heen. Gelukkig zijn er toch geen toeristen, dus niemand die me ziet.
Vanuit de moskee loop ik door het gekleide doolhof naar het gedeelte met historische huizen. Als eerste bezoek ik het badhuis. Dit gebouw, onder de grond om de temperatuur constant te houden, is een aaneenschakeling van mooi versierde kamers. Het is niet meer in gebruik, maar goed onderhouden voor bezoekers. Vooral de belangrijkste hammam is prachtig versierd met blauw mozaïek, maar ook de kleinere baden zijn voorzien van rijk schilder- en tegelwerk. Heerlijk om rond te dwalen. Naast het badhuis ligt het Tabatabaee huis, de 19e eeuwse villa van een rijke koopman. Het huis is gigantisch, maar eerlijk gezegd vind ik de kamers niet zo interessant. Er staat geen meubilair meer, en het wordt nu gebruikt als expositie ruimte voor fotografie. De binnenplaatsen, hallen en balkons echter, zijn wel heel mooi. Vooral de spiegelhal, die uitkijkt over de binnenplaats en fontein, is het bezoek waard. Twee verdiepingen hoog, met een mozaïek van spiegeltjes in rijk versierde witte wand die mij meer aan India doet denken dan aan Iran. Ook hier loop ik een tijdje rond, totdat het donker (en koud) wordt. Terug naar het hotel om te eten en een plan voor de volgende dag te maken. Net als alle huizen hier heeft dit hotel een mooie binnenplaats, en ondanks de kou (overdag is het rond de 10 graden, maar ’s nachts zakt het tot onder het vriespunt), besluit ik toch buiten te gaan zitten. En zo heb ik onder de sterrenhemel uitzicht over de koepel van de Bozorg moskee als het gezang van het avondgebed begint. De magie van 1001 nacht overspoelt mij, wat ben ik gelukkig dat ik toch naar Iran ben afgereisd.
-
12 Februari 2020 - 16:54
Annemieke:
Klinkt super!! Wat bijzonder dat je erheen bent gegaan, heel gaaf! -
17 Februari 2020 - 21:19
Gerda En Loek:
ik blijf mij elke keer weer verbazen over je lef om dit soort dingen in je eentje te ondernemen, maar ik hang spreekwoordelijk wel aan je lippen op de manier waarop je je reisverslagen schrijft. fijne tijd verder.
-
28 Maart 2021 - 00:05
Rob:
Geweldig dat je de moeite hebt genomen om zo’n uitgebreid verslag te schrijven. Het is een plezier om het te lezen.
Ik heb zelf het voornemen om zodra de maatregelen rondom Covid-19 het toestaan overland per motor naar Iran te reizen.
Kun je toelichten wat precies aan Teheran maakt dat het niet je stad is? -
28 Maart 2021 - 11:42
Karen :
Hoi Rob, wat leuk om te zien dat mijn dagboek een jaar na dato nog wordt gelezen! Wbt Teheran: het is een verschrikkelijk drukke stad zonder mooie, oude architectuur. Ieder zijn ding natuurlijk, maar ik heb niets gezien waar ik van onder de indruk was. Hoezeer ik Iran ook aan iedereen kan aanraden, het is een land waar best wat organisatie & voorbereiding voor nodig is, zeker als u op eigen houtje gaat. Als u wilt kan ik wel eea voor u opschrijven? -
29 Maart 2021 - 03:50
Rob:
Hoi Karen, wat mij betreft je en jij, tenzij u daar bezwaar tegen hebt natuurlijk.
Bedankt voor je snelle reactie en voor je uitleg met betrekking tot Teheran.
Aangezien er toch een selectie zal moeten worden gemaakt staat Teheran nu achter een aantal plaatsen die er wél om bekend staan dat ze het bekijken meer dan waard zijn.
Tips aangaande de organisatie en voorbereiding van reizen en verblijven in Iran zijn erg welkom, van je aanbod maak ik dus graag gebruik.
-
30 Maart 2021 - 21:47
Karen :
Hoi Rob,
- Enigszins ongerelateerd, maar voor de route naar Iran kan ik Roemenië zeer aanraden. Sibiu is één van de mooiste steden die ik ooit heb gezien.
- Een route via Rusland raad ik af ivm de belachelijk gecompliceerde visumaanvraag daar. Via Oekraïne met de boot over naar Georgië en dan via Armenië is zeker een mooie optie (grens Armenië - Iran is open). Via Turkije kan ook, maar ik weet niet of de grens tussen Iran en Turkije open is. Die met Armenië is zeker gesloten en oorlogsgebied. Grens tussen Georgië en Turkije is open.
-
30 Maart 2021 - 21:48
Karen :
- Hou er, zeker als je ook over land terugrijdt, rekening mee dat Armenië en Iran niet populair zijn en visumproblemen met o.a. Turkije, Azerbeidzjan, Israël & de VS kunnen veroorzaken (zij doen zelf niet moeilijk).
- De enige lokatie waar ter plekke een visum voor Iran verkregen kan worden, is Khomeini Airport in Teheran. Andere vliegvelden of grensovergangen moet het visum van tevoren geregeld zijn. Dit is niet lastig, maar moet wel ruim van tevoren worden aangevraagd.
- Bij een visumaanvraag zal naar je eerste verblijfadres worden gevraagd. Deze gaat de douane ook echt bellen. Overleg dus met je hotel hoe laat je ongeveer het land binnen komt, een meisje bij mij op de vlucht zou bij een vriendin verblijven die de telefoon niet opnam en zij is het land uitgezet.
-
30 Maart 2021 - 21:50
Karen :
- Iran ligt onder een wereldwijd embargo waardoor (bijna) niets Westers werkt. Er kan niet gepind worden en credit cards worden niet geaccepteerd. In geen enkel land kan Iraans geld worden gewisseld, dat moet ter plekke. Ze nemen dollars & euro's aan, maar wisselen niet terug. Beste is dus kleine beetjes per keer te wisselen zodat je aan het einde niet met hopen waardeloos geld zit. Iran is spottend goedkoop, mijn twee weken daar hebben rond de €200 gekost en daar zat het visum, kleding & souvenirs bij. Ambtenaars zijn niet corrupt, dus je hoeft geen potje 'omkopingsgeld' mee te nemen, maar zorg wel echt voor voldoende geld voor onvoorziene zaken.
- Niet alleen het embargo, maar ook Iran zelf blokkeert veel. Nieuwssites en sociale media zijn niet te gebruiken (tenzij je een VPN installeert voordat je gaat). Maps.me werkt wel zolang je de kaart maar voor je aankomst download. Booking.com werkt niet, hostelworld.com wel. Whatsapp & e-mail werken ook, maar de overheid leest mee dus wees voorzichtig. Mijn blogs heb ik ook pas na mijn vertrek gepost aangezien dit echt niet mag & pas op met waar je foto's van maakt!
- De wisselkoers die je online vindt, is niet degene die ze aanhouden. Toen ik er was zou ik officieel 20.000 riales voor een euro krijgen, in werkelijkheid was dat ongeveer 150.000. Daarbij spreken veel Iraniërs engels, maar houden ze een rare prijstelling aan. Als ze twenty zeggen, bedoelen ze 200.000, fifty is 500.000 enzovoorts...
-
30 Maart 2021 - 21:50
Karen :
- Toen ik er zat, was er net een gigantisch protest tegen de nieuwe olieprijzen geweest waarbij het leger op scherp heeft geschoten, had Trump net Soleimani laten vermoorden, had Iran net een vliegtuig uit de lucht geschoten, dreigde Trump met het bombarderen van 52 civiele doelen & tijdens mijn verblijf werden de eerste gevallen van corona geconstateerd. Het reisadvies was dan ook diep, diep rood. Dit klinkt heel heftig, maar zoals ik in mijn blog al schreef voelde ik me er heel veilig. Daarbij is dit wel redelijk normaal in Iran, het is er nooit rustig. Hou er dus rekening mee dat je halsoverkop je plannen moet wijzigen. Ik had bij iedere stad uitgezocht wat mijn snelste route het land uit was.
- Door deze omstandigheden heb ik een aantal lokaties moeten overslaan die ik je zeer aan kan raden: Tabriz (lag voor mij te ver uit de route), Yazd (ivm corona) en Kerman (heftige rellen ivm Soleimani die daar vandaan kwam).
- De kledingvoorschriften voor mannen zijn een stuk lakser dan voor vrouwen, maar draag geen korte broeken of sandalen. Het zal je niet in de problemen brengen, maar wordt wel als respectloos beschouwd.
-
30 Maart 2021 - 21:52
Karen :
- De bevolking is verschrikkelijk aardig, behulpzaam en spreekt vaak engels. Ondanks dat ik er geen last van heb gehad, is de regering een heel ander verhaal. Iran volgt de sharia, en ik heb er veel aan gehad om deze van tevoren te lezen (talenhuis.com/boeken/gr/gr.htm is de hele wet, maar heeft een inhoudsopgave waarbij je relevante onderwerpen kan aanklikken)
- Het kan helpen om van tevoren nog even om informatie te bellen. De Nederlandse ambassade in Teheran was vriendelijk, maar vrij nutteloos. De Iraanse ambassade in Nederland was heel behulpzaam en informatief. Geef ook van tevoren aan het Ministerie van Buitenlandse zaken aan dat je gaat en wat ongeveer je route is!
Dit is wat ik nu even kan bedenken, als je nog vragen hebt kan je altijd contact op nemen. Heel veel plezier alvast! -
30 Maart 2021 - 21:59
Karen :
P.S.: ook mijn muziekapp Deezer stopte ermee zodra ik in Iraans luchtruim kwam, óók de muziek die ik al van tevoren had gedowload. Losse mp3's op mijn telefoon deden het wel, dus als je net als ik graag een soundtrack bij je reizen hebt, zet deze dan van tevoren op je telefoon. En in godsnaam, zorg dat er geen enkele aanstootgevende context op je telefoon staat (waarbij zij een vrouw in korte mouwen al aanstootgevend vinden)! -
02 April 2021 - 14:25
Rob:
Hoi Karen, bedankt voor je uitgebreide reactie.
Voor wat betreft de route is het mijn plan om bij Dogubayazit in Turkije de grens over te gaan en daar na verloop van tijd ook weer Turkije in te reizen.
Heenreis kunnen gaan over wat ik gemakshalve voormalig Joegoslavië noem en de thuisreis via Bulgarije en Roemenië. Of andersom natuurlijk.
Goed om te weten dat er van tevoren een eerste verblijfadres moet zijn geregeld. Dat lijkt me op zich niet moeilijk te doen, maar ik begrijp dat het aanleiding tot problemen kan zijn wanneer dat niet in orde is gemaakt.
Dat pinnen niet mogelijk is in Iran en dat je er niets hebt aan credit cards had ik al onthouden uit het speurwerk dat ik op het Internet al heb gedaan. Plukjes contant geld dus maar op diverse plekken verstoppen.
Ik had ook al de indruk dat Iran goedkoop was, maar dat het de kosten zo laag waren voor je verblijf daar had ik niet verwacht.
Verder ervaar ik het als geruststellend dat je aangeeft dat je je veilig voelde ondanks de diverse crises die er zich op dat moment in het land voordeden, maar ik ga ervan uit dat flexibiliteit en goed kunnen reageren op veranderende omstandigheden belangrijk zijn tijdens elke reis.
Sandalen ben ik niet zo’n fan van en korte broek gaat dan mee voor de landen waar men daar geen aanstoot aan neemt. Respect voor de Iraanse manier van leven lijkt me wel het minste.
Op grond van jouw info ga ik er maar vanuit dat streaming diensten niet of slechts gebrekkig werken, dus de muziek die ik niet kan missen sla ik op mijn telefoon of op een MP3-speler op.
Ik vind niet dat er foto’s op mijn telefoon staan die als aanstootgevend zouden moeten worden aangemerkt, maar het kan geen kwaad er nog eens doorheen te scrollen en te bezien of men daar in Iran wellicht anders over zou kunnen denken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
